W miejscu byłego cmentarza znajduje się od 1915 roku od roku ten największy park miejski.
Umieszczono tutaj pomnik założyciela genetyki Johanna Gregora Mendla dzieła Josefa Obetha (1931) i również popiersie kompozytora Bedřicha Smetany, którego imię park niesie.

, na Park Smetany nawiązuje Park Janáčka, są największymi parkami nowojiczyńskiego. Ograniczają je droga prowadząca do szpitala, od strony wschodniej blok budynku byłych koszar przebudowanych na domy mieszkalne. Kopuła na jednym z nich przypomina obserwatorium astronomiczne, które do lat 60 służyło swojemu celowi. Z północno-zachodniej strony znajdował się aż do 19 wieku staw rybny i studnie.

Powierzchnia aktualnych parków służyła targom z bydłem, następnie aż do roku 1890 znajdował się tutaj cmentarz nowojiczyński. Podczas pierwszej wojny światowej zbudowano tutaj w 1915 roku park, dzięki staraniom żołnierz. Aktualny wygląd uzyskał po rekonstrukcji w latach osiemdziesiątych.

Ozdobą Parku Smetany jest rzeźba grupowa przedstawiająca cud stworzenia i prawa genetyki. W parku znajduje się popiersie genetyka Johanna Gregora Mendla (1822-1884), rodaka z pobliskich Hynčic. Rzeźba grupowa została odsłonięta w 1931 roku. Jej twórcą jest śląski rzeźbiarz Josef Obeth. W środku parku znajdziesz, dziś rzadko wykorzystywany pawilon muzyki z 1927 roku a w jego pobliżu popiersie klasyka czeskiej muzyki, kompozytora Bedřicha Smetany, dzieła Vladimíra Štrunce, odsłoniętego uroczyście w 1962 roku. W części zachodniej umieszczone jest naturalne kino letnie wybudowane w 1962 roku zamiast zaplanowanego kąpieliska. W czasie założenia parku nadano mu nazwę po niemieckim poecie Eichendorfovi, który żył i tworzył swoje wiersze w zamku w niedalekich Sedlnicach.

Z Parkiem Smetany sąsiaduje kolejne tabernakulum Kaplica Hiszpańska. Jej burzliwa historia ma początek w wojnie trzydziestoletniej. Związana jest z bitwą pod bramami Nového Jičína w 1621 roku, gdy pogrzebano tutaj cesarskich obrońców miasta, zwanych "czarnymi Hiszpanami" - Neapolitańczycy, pobici przez wojska Jana Jiřího Krnovského. Nad ich grobem wzniesiono wcześniej krzyż drewniany, następnie zbudowano kaplicę drewnianą i w latach 1725-1727 zbudowano kaplicę murowaną. Do kaplica przychodziły procesje i droga do niej lamowana była rzeźbami świętych.

W czasie panowania cesarza Józefa II. kaplica została zlikwidowana i wykorzystywana jako skład soli. Dzięki mieszkańcowi Františku Mechowi kaplicę odremontowano i w 1841 zwrócono do celów religijnych.